در اوایل قرن بیستم، که اختلافات بسیاری بر سر کپیتالیسم و سوسیالیسم در جریان بود، بسیاری از اقتصاددان ها، از نظریه کنترل بهینه (OCT) که امروزه در مهندسی برق کاربرد دارد، برای برنامه ریزی اقتصادی در کشورهای بلوک شرق استفاده می کردند. این نظریه، انسان ها را فاقد اختیار در نظر گرفته و عملا بعد از فروپاشی سیاست های کومونیستی که به افراد به چشم ماشین ها نگاه می کرد، کارائی خود را از دست داد و جای خود را به نظریه بازیها بخشید. نظریه بازیها که مدل های بسیاری برای تصمیم گیری بر اساس حداکثرسازی منافع فردی ارائه می دهد، با گسترش نظام سرمایه داری در غرب رشد یافت و شاخه های بسیاری از علوم را ایجاد کرد. در سال 2007 سه استاد برجسته به خاطر پایه گذاری نظریه طراحی سازوکارها که یکی از زیرمجموعه های جذاب نظریه بازیها است، برنده جایزه نوبل اقتصاد شدند. در سخنرانی همایش بنیاد ملی نخبگان سال 1395 به معرفی اهداف و کاربردهای این نظریه ارزشمند در تمام ابعاد سیاست گذاری کلان پرداخته شده است.