در گذشته نه چندان دور، اینگونه بود که افراد، صحبت کردن به زبان مادری را در خانواده یاد میگرفتند. اما برای یادگیری خواندن و نوشتن، باید به مکتب می رفتند. تازه اگر خوش شانس بودند و در محل زندگیشان مکتبی یافت می شد. این وضعیت هر چند که صدها سال دوام داشت، اما در قرن گذشته به سرعت تغییر کرد. به این صورت که آموزش مناسب و رایگان برای همه، یکی از وظایف مهم تمام دولت ها در جهان شد. و اکثر کشورها برای آموزش هدفمند مردم خود، یک یا دو وزارتخانه را اختصاص داده اند. مدارس و دانشگاه ها ایجاد شدند و به سرعت رشد کردند. و آموزش سیستماتیک بخشی از زندگی مردم گشت. با این حال و با توجه به تغییرات سریع و نیاز روزافزون جامعه به علم و دانش، موسسات بی شمار و گوناگونی با اسم های مختلف در سرتاسر جهان ایجاد شده و توسعه یافته اند. چرا که بسیاری معتقدند که مدرسه و دانشگاه، صرفا به ارائه مختصری از پیش نیازها بسنده می کنند و با این که زمان و هزینه قابل توجهی را به خود اختصاص داده اند برای بازار کار و زندگی امروزی کافی نیستند. بنابراین جامعه نیازمند یک سیستم آموزش مکمل بوده تا این فاصله را جبران نماید. این سیستم مکمل که با کتابخانه ها و موسسات آموزشی شروع شد، امروزه، به کمک اینترنت، به حد غیرقابل تصوری رشد و گسترش یافته است. طوری که در هر لحظه و در هر جایی، یادگیری بدون محدودیت از راه های متنوعی، صورت میگیرد.