پنج پیشنهاد برای دانشجویان کارشناسی

پنج پیشنهاد برای دانشجویان کارشناسی

دوران دانشجویی در مقطع کارشناسی می تواند یکی از بهترین مقاطع زندگی هر فرد باشد. دورانی که غالبا از اواخر دهه دوم زندگی شروع شده و معمولا چهار سال به طول می انجامد. اگر از رشته و دانشگاه خود راضی باشید، کمتر عاملی می تواند هیجانات این دوران را از شما بگیرد. از طرف دیگر در نظر داشته باشید که این مقطع، احتمالا مهم ترین سال های زندگی شما خواهد بود. سالهایی که شغل و درآمد، تحصیلات تکمیلی، گزینه های پیش رو برای مهاجرت و انتخاب محل زندگی، و حتی شاید روابط عاطفی شما در آینده به آن بستگی دارد. به طور خلاصه می توان گفت که اگر رشته و دانشگاه خود را درست انتخاب کرده باشید، همه چیز در آینده شما، به نحوی سپری کردن این چند سال بستگی دارد. در ادامه چند مورد برای هر چه پربارتر سپری کردن این دوران، پیشنهاد شده است. توصیه می شود، حتما آن ها در نظر گرفته و تا حد امکان اجرا کنید. 

1. تا حد امکان روابط اجتماعی خود را گسترش دهید

روابط ارزشمندترین موردیست که در دانشگاه می توان به دست آورد. هرگز اهنیت آن را دست کم نگیرید. از همان لحظه ورود به دانشگاه، تا آخرین لحظات قبل از بازنشستگیتان، روابط مفیدی که در دانشگاه ایجاد کرده اید به بهبود عملکرد و کارائی شما کمک میکند. شاید بپرسید با چه کسانی بهتر است ارتباط موثر ایجاد کنیم؟ پاسخ کوتاه است. با همه. با هر کس که می توانید. با هم ورودی ها، هم رشته ای ها، هم دانشکده ای ها، با دانشجویان سالهای بالاتر و پایین تر، دانشجویان سایر رشته ها و حتی سایر دانشگاه ها. دانشجویان احتمالا افرادی هستند که مشکلات مشابهی با شما دارند و به احتمال بیشتر راه حل های خوبی هم پیدا میکنند. ایده های نو، آگاهی از تغییرات قوانین، گذرندان وقت بین کلاس ها به صورت مفید، مشارکت در حل تمرینات و شرکت در بحث های گروهی، رفع اشکالات درسی و نهایتا ساختن خاطرات شیرین دوران کارشناسی از مزایای این روابط خواهد بود. سالها بعد، زمانی که مقطع ارشد را تمام کردید و بعد از خدمت سربازی، و گذراندن کلی مصاحبه و آزمون استخدامی در یک کارخانه مشغول به کار میشوید. در اولین روز کاری، چشمتان به همکلاسی یا دوستتان می افتد که در آنجا کار میکند و خیلی صمیمانه شما را با بخش های مختلف آنجا آشنا می نماید. یا فرض کنید که بعد از سالها برای مقطع دکتری از یکی از دانشگاه های کانادا پذیرش میگیرید. فورا متوجه می شوید که دوست قدیمیتان نیز در آن شهر زندگی میکند و احتمالا در روزهای اول زندگی در یک شهر جدید بسیار کمکتان خواهد کرد.

 مهمترین گروه که نقش بسیار موثری هم در آینده شما دارند، اساتید شما هستند. اساتید هر دانشکده، احتمالا از افراد شناخته شده در صنعت و رشته ی شما هستند که برای پیشرفت علمی و کاری به شدت به آن ها نیاز دارید. آن ها افرادی هستند که مسیر پیش روی شما را به بهترین نحو طی کرده و تجربیات منحصر به فردشان احتمالا نایاب ترین و ارزشمندترین راهنما و الگو برای دانشجویانشان خواهد بود. راهنمایی های ارزنده برای انتخاب حوزه کاری، نوشتن توصیه نامه برای پذیرش در مقطع دکتری، معرفی شرکت هایی برای کارآموزی، پیشنهاد موضوعی به روز برای انجام پروژه نهایی احتمالا کمترین لطف این ارتباط سازنده خواهد بود. دانشجویانی که از اولین روزها به فکر برقراری یک ارتباط قوی با اساتید خود هستند، نه تنها ضعیف، دنبال نمره، خود شیرین و چاپلوس نیستند، بلکه افراد آگاهی هستند که اهمیت موضوع را درک کرده و برای آینده خود ارزش قائلند. غیر از دانشجویان و اساتید، باید به مسئولین و کارکنان دانشگاه اشاره کرد، که قرار است به مدت چهار سال یا بیشتر، به صورت روزانه، به آن ها مراجعه کنید و کارهای کوچک و بزرگتان، که خیلی وقت ها ایده ی هم درباره راه حلشان ندارید، را انجام دهند یا حداقل در آن مورد راهنماییتان کنند. فراموش نکنید که آئین نامه های اجرائی دانشگاه هر روز دچار تغییرات می شود و بهترین منبع آگاه در این زمینه کارکنان آموزش و سایر بخش های مربوط هستند.

2. با یادگیری مهارت های تخصصی، رزومه خود را تقویت کنید

شاید در ابتدا بعید به نظر برسد، اما باور کنید که در دوران کارشناسی شما بیشترین فرصت آزاد و احتمالا بیشترین امکانات آموزشی را در اختیار دارید. به محض اتمام این دوره، منابع مالی شما کاهش می یابد، خبری از تعطیلات نوروز و تابستانی نیست و تخفیف های دانشجویی ناپدید خواهند شد. به علاوه اگر مشکلی داشته باشید، افراد بسیاری برای رفع آن در دسترس شما هستند. پس مطمئن باشید که الان بهترین زمان برای گذراندن دوره های مکمل، مطالعه کتاب های تخصصی و کار با نرم افزارهای مختلف است.  پس اول دقیقا مشخص کنید که بعد از فارغ التحصیلی، برای پیدا کردن شغل مورد نظرتان به چه مهارت هایی احتیاج دارید و سپس برای یادگیری آن ها برنامه ریزی کنید. قطعا یادگیری زبان انگلیسی یکی از مهم ترین آن ها خواهد بود. برنامه نویسی کامپیوتر هم که مانند نان شب است. علاوه بر این دو مورد، استانداردهای زیادی برای مهندسان صنایع وجود دارد. مانند PMBOK برای کنترل پروژه، ISO 9001 برای کیفیت، DMBOK برای داده کاوی، IFRS برای گزارش گری مالی، BABOK برای تحلیل کسب و کار و الی آخر. آزمونهای تخصصی و گواهینامه های حرفه ای را نیز به این لیست اضافه کنید. هرگز تصور نکنید بعد از فارغ التحصیلی هم زمان کافی برای این موارد هست.

3. دروس دانشگاه و نمرات خود را جدی بگیرید.

احتمالا کوتاه ترین عددی که از کل بالا و پایین این چند سال تا مدت ها با شما می ماند، معدلتان باشد. معدل کارشناسی یکی از مهمترین معرف های شما خواهد شد. این عدد نه تنها در کنکور کارشناسی ارشد بلکه در مصاحبه دکتری، هنگام استخدام شدن در هر شغلی و حتی در دید و بازدیدهای نوروزی نیز به کار می رود. سالهای بسیاریست که تبلیغات گسترده ای شکل گرفته که دانشگاه و معدل ملاک نیست، و مهارت های فرد تنها معیار ارزندگی است و دیگر کسی به معدل توجه نمیکند. فریب این تبلیغات را نخورید. همچنان در سراسر دنیا معدل درسی شما عامل مهم و سرنوشت سازی است. شاید امروز، وقتی گردش با دوستان یا بازی با کامپیوتر را به درس خواندن ترجیح می دهید، فکرش را هم نمیکنید که ده سال آینده بخاطر چند صدم کاستی در نمرات، فرصت استخدام در یک جایگاه شغلی خوب را از دست بدهید. یا هنگامی که در دهه چهارم زندگی برای کار به کشور دیگری مهاجرت کرده اید، کارنامه دوران کارشناسیتان مهم شود. خلاصه این که، یک مدرک کارشناسی با معدل پایین، شاید کمکی به حال شما نکند. غیر از همه این موارد، سیستم آموزشی به گونه ای طراحی شده است که دانشجویان برای کسب نمرات بهتر، مجبور به تقویت مهارت های ذهنی خود مانند حافظه، سرعت عمل، یادگیری و محاسبات باشند. تقویت این مهارت ها، در سایر ابعاد زندگیتان نیز به شما کمک شایانی خواهد کرد. پس همواره، پروژه های درسی را به طور کامل انجام داده، تمرینات را چندین بار حل کنید و برای امتحانات میان ترم و پایان ترم کاملا آماده باشید. هیچ گاه اجازه ندهید این اشتباه که دروس کارشناسی کاربردی در کار یا زندگی ندارند، مانع مطالعه دقیق انها شود. (البته غیر از دورس عمومی که واقعا کاربردی ندارند.) سرفصل های این دورس با وسواس بسیار توسط افراد صاحب صلاحیتبه گونه ای طراحی و ارائه شده اند که حداقل دانش مورد نیاز دانشجویان را در بر بگیرند.

4. برای آینده خود هدف گذاری و برنامه ریزی کنید.

روز گرفتن امضاهای فارغ التحصیلی بسیار به شما نزدیک است. و فردای ان روز که دیگر هیچ چیز مثل گذشته نیست. مقطع کارشناسی شما تمام شده و شما چه بخواهید چه نه، وارد مراحل جدی تر زندگی می شوید. اما باید برای این روز از قبل آماده شده باشید. شاید زمانی که در کنکور کارشناسی شرکت می کردید، به هدفتان از گذراندن این مقطع خیلی فکرد نکرده باشید. اما در طی سال دوم و سوم باید به این موضوع فکر کنید. برای چه هدفی درس خواندید؟ و فردا فارغ التحصیلی به کجا میخواهید بروید. آیا قصد دارید از معلومات خود کسب درآمد کنید؟ می خواهید استخدام شوید یا یک کسب و کار مستقل راه بیندازید؟ می خواهید در مقطع ارشد ادامه تحصیل دهید؟ چرا؟ برای فرار از سربازی یا چون اکثر همکلاسی ها این کار را می کنند؟ برنامه ای برای مهاجرت در گوشه ذهن خود دارید؟ چگونگی و چرایی آن را الان باید بررسی نمایید. به همه این سوالات فکر کنید. چرا که هزینه تصمیمات بی پشتوانه سنگین است. ممکن است چند میلیون پول برای کلاس کنکور بپردازید و یکسال تمام تست بزنید و در مقطع ارشد پذیرفته شوید و بعد متوجه شوید که این مقطع برای شما طراحی نشده است. یا هزینه های بسیاری برای شرکت در ازمون های بین المللی دهید و به سختی ویزای تحصیلی از بهترین کشورهای دنیا را بگیرید و بعد از مهاجرت بفهمید که وابستگی عاطفی عمیقی به خانواده دارید و مهارجت انتخاب هوشمندانه ای برای شما نبوده است. با تحقیق و تفکر بسیار جلوی تصمیمات اشتباه را گرفته و بهترین فرصت ها را پیش روی خود ایجاد کنید. بعد از این که گزینه مناسب را انتخاب کردید برای آن برنامه ریزی کنید و آماده شوید. مثلا اگر تصمیم به فعالیت کاری گرفتید، بررسی کنید که به کدام حوزه بیشتر علاقه دارید؟ مدیریت پروژه، کارشناس تولید یا تحلیلگر مالی؟ برای رسیدن به جایگاه مورد نظر چه پیشنیازهایی باید رعایت شود؟ یا اگر تصمیم بر ادامه تحصیل در ایران شد، کدام گرایش برای شما مناسب تر است؟ سیستم های اقتصادی یا زنجیره تامین؟ مدیریت مهندسی یا سیستم های سلامت؟ کدام درس ها را برای آینده خود باید جدی تر و کامل تر بخوانید؟ وقت فکر کردن به تمام این موارد الان است، تا بهترین نتایج ممکن حاصل شود.

5. مهارت های نرم خود را بهبود ببخشید.

این دوران احتمالا تنها دورانی از زندگیتان باشد که خودتان می توانید ضعف ها و کمبودهایتان را تشخیص داده و برای رفع ان ها برنامه ریزی کنید. مهارت های بسیاری هستند که در دانشگاه و مدرسته به طور مستقیم اموزش نمیدهند ولی از شما به عنوان یک فرد تحصیلکرده انتظار می رود که به آن ها مسلط باشید. نوشتن گزارش پروژه و ارائه نتایج ان در حضور دیگران نمونه ای رایج از این موارد است. در دوران دانشجویی اگر گزارشتان فاقد مقدمه یا نتیجه گیری باشد، یا زمان بندی درستی برای ارائه آن در کلاس نداشته باشید، کسی شما را موآخذه نمیکند و نهایتا با یک تذکر استاد تمام می شود. اما در محل کار اینطور نیست. یک جلسه ارائه نتایج پروژه به کارفرما که توالی مطالب رعایت نشده همراه با تپق های گهگاهی می تواند همه چیز را خراب کند و حتی احتمال اخراج شما را افزایش دهد. از موارد دیگر، مهارت مذاکره است. اگر شما نتوانید در دانشگاه، استادتان را متقاعد کنید که مقاله شما را ارزیابی کند، قطعا موفق به متقاعد کردن شرکت های بزرگ برای دریافت پروژه نیز نخواهید شد. از موارد دیگر، می توان به مهارت های اجرائی اشاره کرد. در دوران دانشجویی شما امکانات و اختیارات لازم برای برگزاری دوره های آموزشی، جشن ها و یا بازدیدهای علمی را دارید. از این فرصت برای تقویت مهارت های اجرائی خود استفاده نمایید. پس سعی کنید از تمام لحظات برای پروزش مهارت های نرم خود، که خیلی وقت ها، اجباری هم نیستند، استفاده کنید. در امور فوق برنامه داوطلب شوید و در سمینارها سخنرانی کنید.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Scroll to Top
اسکرول به بالا